خرید و دانلود فصل دوم پایان نامه مجالس سخنوری در قرن سوم و چهارم هجری با فرمت docx در قالب 37 صفحه ورد بصورت کامل و جامع با قابلیت ویرایش

سخنوری در این دوره اقسام و عناوین مختلفی داشت. یکی از این گونه ها همان خطبه های سیاسی- مذهبی بود که حکام و امراء در مراسم نماز جمعه و یا اعیاد مذهبی ایراد می نمودند.  خطبه خوانی خلفا و حکام بسیار رایج بود و بنابر تصریح عده ای مورخان خواندن این خطبه ها در مراسم ویژه مذهبی و یا سیاسی چندان خوشایند ایشان نبود و آنان را به زحمت می انداخت و به ویژه رجال نظامی در آن دچار اشتباه می‌شدند.    یكی از نشانه‌های مهم خلافت خطبه ای بود كه در طی آن، خلیفه وقت را هنگام نماز روی منبر دعا می‌كردند. در ابتدا رسم چنین بود كه خلیفه، خودش امام جماعت می‌شد و پس از انجام نماز، پیغمبر و یاران او را دعا می‌كرد و بر ‌آنان درود می‌فرستاد. «پس از آن که ممالك بسیاری به دست خلفای اسلام گشوده شد عمال و والیان خلیفه در سایر ممالک پس از نماز خلیفه را دعا می کردند. نخستین والی که خلیفه عصر را دعا كرد، عبدالله بن عباس، والی حضرت امیر(ع) در بصره بود كه بر فراز منبر بصره رفت و گفت: خدایا علی را یاری كن و پس از آن این رسم معمول شد كه دعا به خلیفه یكی از نشانه‌های قدرت و قوت وی محسوب شود. در ایامی كه خلفای بغداد ضعیف شدند، سلاطین و امرا در این رسم خود را شریك كرده، اسم خودشان را با اسم خلیفه ذكر می‌كردند» (جرجی زیدان، ج 1،  1336: 130).

فهرست مطالب
مجالس سخنوری در قرن سوم و چهارم هجری  69
3-11- ویژگی ها و آداب خطبه ها و مجالس وعظ  76
3-11-1-کوتاهی خطبه  76
3-11-2- حمد، دعا و آیات قرآن 76
3-11-3-  سجع در خطابه 78
3-11-4- موضوع خطبه ها 78
3-11-5-رسم پرسش و پاسخ 79
3-11-6- قُرّا و قرائت قرآن 80
3-11-7- قوّالی  85
3-11-8- حضور معرّف 89
3-11-9- ذکر دعا و صلوات در آغاز و انجام مجلس 90
3-11-10- برآوردن نیاز سائلان در میانه منبر  90
3-11-11- ترک منبر و واگذاری آن به میهمان  92
3-11-12- رسم تراشیدن موی در مجالس وعظ 92
3-11-13- حضور زنان در مجالس
منابع